“Allah size olanca bagislayiciligiyla yonelmek isterken, ayartici icgudulerine esir olanlar sizi yoldan tamamen çıkarmak isterler. Allah yükünüzü hafifletmek ister ; zira insan zayif yaratilmistir. ” Nisa, 27-28.
Hic yaratan yarattigini bilmez mi? Ne ki bu ayette ifade edilen acziyet hayatimizin her alanini kusatmis durumda.
Aksi olabilirmiydi acaba ? Belli basli seylerde kendi kendimize yetip de , Allahin Kadir, Mutekebbir, Hakîm isimlerine ihtiyac duymayabilir miydik ? Kendi yaralarimiza derman bulsaydik, tibbi konularda Allahin rahmetine ihtiyac duymayabilir miydik (?). Çeşitli maddi kaygilarimizi kendi kendimize giderebilecek yeteneklerle donatilmis olsaydik, Rahman’in Rahmetine daha mi az ihtiyac duyardik ki ?
Şükürler olsun ki, Rabbimizin takdiri acziyetimizin hayatimizi bastan basa kapsamasi yönünde. Aksi olsaydı su âyeti gunde kac kez okumamiz gerekirdi acaba ?
‘Ey Insan..! Bu kadar ulu ve cömert olan Rabbine karsi bu gururun ne ? ‘(Infitar, 6)
Boyle olmasaydi,kimbilir, boğazımiza kadar kibre bulasmaz miydik? Acziyetimiz bu halimizde bu kadar ayan iken, sahip oldumuzu zannettigimiz emanetlerden acziyetimize örttüğümüz o kalin perdeleri nasil kaldirip atabilirdik? Rububiyyetin ve Rahimiyyetin tecellilerine acabilir miydik kalplerimizi.. Yoksa kacarmiydik Allahin boyası ile boyanmaktan. Kacarmiydik O’nun koyduğu yerde durmaktan. Ol dedigi üzere olmaktan.
Allahim, Sen bu zamanda kullarini nasil gormek istiyorsan, oyle olmak icin cabalayanlardan eyle bizleri. Ailemizi ve sevdiklerimizi. Çizgilerimizi senin cetvelinle, senin gonyenle cizdir. Hayatımızın sinirlarini sen belirlersin. O sinirlara razi eyle bizleri. Zira sen bizlere karsi Rauf ve Rahim sin.
Bir cevap yazın